ଆକାଶ

ସ୍ଵର୍ଗ ବୋଲି ଯଦି କେବେ ଖୋଜିଛ କାହାକୁ,

ଦେଖ ଥରେ ଆକାଶର ବିଶାଳ ବକ୍ଷକୁ ।

ପୁଞ୍ଜା ପୁଞ୍ଜା ମେଘମାଳା ସୁଦୃଶ୍ୟ ନୀଳିମା,

ରହସ୍ୟର ଗନ୍ତାଘର କୁହୁକ କାଳିମା ।

ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ନଦୀ ଲୋହିତ ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତ,

ଉଦିତ ଭାସ୍କର ଗାଏ ଜୀବନ ଚରିତ ।

ମେଘମୁକ୍ତ କାୟା ସେ ଯେ ଅତୀବ ସୁନ୍ଦର,

ଅକ୍ଷୟ, ଅନନ୍ତ କରେ ଆତ୍ମାକୁ ବିଭୋର ।

ରାତ୍ରି ଗାଏ ମଧୁଗୀତି ତାରାଙ୍କ ଗହଣେ,

ଚନ୍ଦ୍ରକଳା ଜନ୍ମ-ମୃତ୍ୟୁ ଚକ୍ରକୁ ବଖାଣେ ।

ଶୂନ୍ୟ ଅମା ଅନ୍ଧକାରେ ମିଳଇ ଉତ୍ତର,

ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ତତ୍ତ୍ଵରେ ସତେ ପୂର୍ଣ୍ଣର ପ୍ରଚାର ।

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଚନ୍ଦ୍ର ସତେ ଅବା ଅଖଣ୍ଡ ଦୀପାଳି,

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ, ତା ' ରୂପଶୋଭା କେ ପାରିବ କଳି !

ମେଘ ଖଣ୍ଡ ଢାଙ୍କେ ଯେବେ ଚନ୍ଦ୍ରର ସ୍ୱରୂପ ;

କି କହିବି ପ୍ରଣୟ ସେ କେତେ ଅପରୂପ !

ଡେଣା ଝାଡ଼ି ପକ୍ଷୀ ଯେବେ ଦୂରେ ଯାଏ ଉଡ଼ି,

ଈର୍ଷା ହୁଏ ଦେଖି ବାସ ତା 'ର ନଭ ପରି ।

ମାନବୀ ହୋଇ ମୁଁ ଜନ୍ମ ନେଲି ଏ ଧରାରେ,

ଆତ୍ମା ମୋର ଗଗନର ଆଶ୍ଳେଷକୁ ଝୁରେ ।

ଅନାଦି ଅନନ୍ତ ସେ ଯେ ନାହିଁ ତା 'ର ସୀମା,

ନଶ୍ଵର ମୁଁ ହେବି କାହୁଁ ତା 'ର ପ୍ରିୟତମା !

ବିଶାଳ ତା ' ବକ୍ଷେ ଖୋଜେ କ୍ଷୁଦ୍ର ଏକ ଘର,

ଲୀନ କରି ଆତ୍ମା ଯହିଁ ହେବି ମୁଁ ଅମର ।

ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଡ଼କୁ ପାଦେ

ହଜିଯାଉ ଧୀରେ ଧୀରେ କୁହୁଡ଼ିର ସ୍ପର୍ଶ,
ଖେଳିଯାଉ ଆକାଶରେ ଉଜ୍ଜ୍ଵଳ ନୀଳିମା ।
ଜଳିଉଠୁ ଅନ୍ଧାରରେ ଚନ୍ଦ୍ରର ଆଲୋକ,
ଲିଭିଯାଉ ରଜନୀର କଳଙ୍କ କାଳିମା ।

ରାତି ରାତି ନିଦ୍ରା ତେଜି ଦେଖିଥିଲି ଯାହା,
ଅନ୍ତହୀନ ସ୍ଵପ୍ନ ସେ ଯେ ହେଉ ଆଜି ସତ ।
ସୁଗନ୍ଧର ଗାଥା ଗାଇ ଫୁଟି ଉଠୁ ପୁଣି
ଝରିପଡ଼ିଥିଲା ବନେ ଯେଉଁ ପାରିଜାତ ।

ସୁରୂଜ ବି ବଞ୍ଚିରହୁ ଆକାଶରେ ତା 'ର,
ସୁକୁମାର ଖଦ୍ୟୋତ ବି ଲଭୁ ପରିଚୟ ।
ହେଉ ନ୍ୟାୟ ପୁଣି ଥରେ ରାମ ଦରବାରେ,
"ସମତା" ଶବ୍ଦର ଆଜି ହେଉ ପୁଣି ଜୟ ।

ଧୋଇ ଦେଉ ବାରି ଧାରା ଶୁଷ୍କ ମରୁବାଲି,
ଶ୍ରାବଣ ବି ଲେଖୁ ଆଜି ମେଘର କାହାଣୀ ।
ଜୀଇଁ ଉଠୁ ଜୀବନ ଏ ସୁନ୍ଦର ସୃଷ୍ଟିର,
କଣ୍ଠେ ଧରି କରୁଣାର ସିକ୍ତ ସଞ୍ଜିବନୀ ।

ଶିଶୁ ଗାଉ ଆନନ୍ଦର ସୁଗମ ସଙ୍ଗୀତ,
ମୈତ୍ରୀର ସ୍ଵର ଶୁଭୁ ବିଶ୍ଵ ଦରବାରୁ ।
ଲିଭିଯାଉ ସୀମାରେଖା ଯେତେ ଭିନ୍ନତାର
ମାଆ ପରି ପୃଥିବୀର ପବିତ୍ର ମାଟିରୁ ।

ଆଗାମୀର ଇତିହାସ ବକ୍ଷେ ହେଉ ଲେଖା,
ସତ୍ୟ, ନ୍ୟାୟ, ସମତାର ଅନନ୍ତ ଜୀବନୀ ।
ବଞ୍ଚିରହୁ ଧରା ପୃଷ୍ଠେ ସଦା ମାନବତା,
ସ୍ଵର ଲଭୁ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗେ ଶୁଭ ଶଙ୍ଖ ଧ୍ୱନି ।

Yarana

Badhne lagi batain,

Apne iss dosti ki mithhas bhi hai.

Fikr hai mujhe teri,

Tujhe mere dil ka khayal bhi hai.

Wo labz kya kaha tune

Har nami ko muskan me badal diya.

Judai hai mere samne,

Aur ab milan ka bahana bhi hai.

Khubsurat hai tere khayal,

Rang to mere sapno main bhi hai.

Suhana bhi hai ye mousam,

Aur fir nikharne ka jamana bhi hai.

Kya karun main aj gila fir se

Tut ke kahin bikhar jane ki !

Beghar hai ye sath apna,

To tere ummidon ka thhikana bhi hai.

Main bhar rahi hun ab udan,

Sang in hawaon ka tarana bhi hai.

Dur to kal hona hi hai humain,

Magar fir yadon ka ashiyana bhi hai.

Main dur hi sahi tujhse,

Tu har waqt lekin mere sath rahega...

Ye muskil hai bichhdan ke baad,

Par riste main apne bo yarana bhi hai.